وضعیت آبچلیک پاسرخ اروپایی در ایران
Status of European Redshank in Iran
Tringa totanus totanus (Linnaeus, 1758)
آرایه بندی (تاکسونومی)
در مورد این گونه مشکلات زیادی وجود دارد، چون صاحبنظران مختلف به طور متفاوتی با آن برخورد میکنند. زیرگونههای واقع در ایران نیاز به اعتبارسنجی دارند. انگلمور و رزلار (Engelmoer & Roselaar 1998)، زیرگونه نمادین totanus را به پرندگان جوجهآور در اسکاندیناوی و زمستانگذران در غرب آفریقا محدود میکنند و پیشنهاد میکنند که فرمی که بیشتر از همه احتمال دارد که در ایران باشد، britannica است که بر اساس نظر این مولفین، از جنوب شرق انگلستان تا غرب مرکز استپهای آسیا جوجهآوری میکند. به هر حال مولفین زیادی از جمله آی.او.سی. britannica را نمیپذیرند، در حالی که دلانی و همکاران (Delany et al. 2009) این فرم را به پرندگان جوجهآور در انگلیس و ایرلند محدود میکنند و پرندگان جوجهآور در قاره اروپا را جزء totanus محسوب میکنند.
پرندگان به نسبت بزرگ جوجهآور در جنوب شرق بخش اروپایی روسیه و جنوب غرب آسیا به فرم ussuriensis تعلق دارند که از اورال تا آسیا و خاور دور روسیه جوجهآوری داشته و در جنوب تا آفریقا زمستانگذرانی میکنند. مرز بین totanus (یا britannica) و ussuriensis خوب شناخته نشده است، بخصوص جنوب اورال یعنی جایی که دو فرم مزبور با هم تداخل پیدا میکنند. پرندگان جوجهآور در شمال غرب ایران و شرق ترکیه احتمالا در درون این زون تلاقی قرار میگیرند (Delany et al. 2009).
حدود 35 نمونه موزهای در موزه تاریخ طبیعی نیویورک، موزه تاریخ طبیعی بریتانیا، انجمن تاریخ طبیعی بمبئی، موزه تاریخ طبیعی شیکاگو، موزه تاریخ طبیعی تاشکند، موزه جانورشناسی دانشگاه میشیگان، موسسه جانورشناسی سنت پترزبورگ و موزه جانورشناسی مونیخ وجود دارند (بنابر این نمونههای زیادی برای مشخص شدن تاکسونهای واقع در ایران وجود دارد).
نامگذاری
نام فارسی این زیرگونه بر اساس گستره جغرافیایی آن برگزیده شد.
ویژگیها
--
پراکنش جهانی
منطقه جوجه آوری در غرب و شمال اروپا تا غرب سیبری؛
منطقه غیرجوجه آوری در غرب اروپا، منطقه مدیترانه و غرب آفریقا است.
وضعیت و جمعیت در ایران
طبق نظر واری (Vaurie 1965) پرندگانی که در شمال غرب ایران و منطقه زاگرس جوجهآوری دارند، به این فرم تعلق دارند.
Taxonomic notes
There are big problems with this species because of the different treatments by different authorities. The subspecies occurring in Iran need verification. Engelmoer & Roselaar (1998) restrict nominate totanus to the birds breeding in Scandinavia and wintering in West Africa and suggest that the form most likely to occur in Iran is britannica which, according to these authors, breeds from southeast England east to the west-central Asian steppe. However, many authors including IOC do not recognize britannica, while Delany et al. (2009) restrict this form to the birds breeding in Britain and Ireland, and retain the birds breeding in continental Europe within nominate totanus. The relatively large birds breeding in southeast European Russia and southwest Asia have been ascribed to the form ussuriensis, which breeds from the Urals east across Asia to the Russian Far East and winters south to Africa, India and southeast Asia. The boundary between totanus (or the britannica of Engelmoer & Rosleaar (1998) and ussuriensis has not been well defined, especially south of the Urals where these two forms apparently intergrade. The birds breeding in northwestern Iran and eastern Turkey probably lie within this zone of intergradation (Delany et al. 2009). There are about 35 museum specimens in BMNH, BNHS, AMNH, FMNH, NHMTashkent, UMMZ, ZISP and ZSM [so many specimens from which to establish the taxa occurring in Iran].
Global range
Breeding in western and northern Europe to western Siberia;
Non-breeding in [western Europe, the Mediterranean basin and West Africa]
Status in Iran
The birds breeding in northwestern Iran and the Zagros have been assigned to this form by Vaurie (1965).
Museum specimens
Not available.
References
Delany et al. 2009,
Diesselhorst 1962- p 4,
Engelmoer & Roselaar 1998,
Hüe & Etchécopar 1970- p 302,
Missone 1953- p 123,
Paludan 1938- p 635,
Schüz 1959- p 70,
Stresemann 1928- p 408,
Vaurie 1965- p 411
-----
